ψυχανδρικώς

Μ

επίρρ. με την ψυχή ενός άνδρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + ἀνήρ, ἀνδρός + κατάλ. -ικῶς (μέσω αμάρτυρου *ψυχανδρικός)].